فايل دانلودي حاوي يک فايل ورد قابل ويرايش در 116 صفحه به صورت متني ميباشد.
قسمتي از متن:
نظیر به نظیر چیست؟
نظیر به نظیر به هر ارتباط چندگانه، خودگردان دستگاه‌ها که به صورت یکسان عمل می‌کنند اطلاق می‌شود. یک شبکه نظیر به نظیر نوعی شبکه است که در آن ایستگاه‌های کاری هم به صورت یک مشتری (تقاضا کننده داده) ، هم به صورت سرور (عرضه کننده داده) و هم به صورت یک خدمتگزار (عرضه کننده و تقاضا کننده داده) می‌توانند عمل کنند.
در شبکه‌های نظیر به نظیر کامپیوترهای موجود در شبکه دارای وظایف و مسئولیتهای معادل و مشابه هستند.
به طور مثال کامپیوتر A می‌تواند درخواست یک فایل را از کامپیوتر B نماید. در این وضعیت، کامپیوتر A به عنوان یک سرویس گیرنده ایفای وظیفه نموده و کامپیوتر B به عنوان یک سرویس دهنده رفتار می‌نماید. در ادامه فعالیت، کامپیوترهای A,B می‌توانند دارای وظایف معکوسی نسبت به وضعیت قبل داشته باشند.
امنیت و قابلیت اعتماد در سیستمهای نظیر‌به‌نظیر
مسئله امنیت در سیستمهای نظیر‌به‌نظیر را می‌توان از نقطه نظر قابلیت اعتماد مورد بحث قرار داد. سیستمهای نظیر‌به‌نظیر چالشهای ویژه‌ای در مورد قابلیت اعتماد علاوه بر سایر سیستمهای اجتماعی-تکنیکی[1] ارائه می‌دهند و سه محیط کلیدی مهم را معرفی می‌کنند: هویت-زمینه اجتماعی[2]-منع و تهدید. بررسی این سه محیط شیوه‌ای مناسب را برای درک بهتر طراحی و پیاده سازی و اجرای سیستمهای نظیر‌به‌نظیر ارائه می‌دهد.
قابلیت اعتماد و امنیت:
سیستمهای نظیر‌به‌نظیر موجودیتهای متفاوتی را برای اخذ تصمیم در مورد چگونگی بر هم کنش و رفتار با یکدیگر نیاز دارند. این تصمیمات در واقع همان تصمیمات امنیتی است. علاوه بر این خود سیستمها نیز برای اجرای نوع خاصی از برهم کنش یا تصمیمات خاص در مورد آن تنظیم شده‌اند. تمامی اینها تصمیماتی درباره قابلیت اعتماد هستند.
در سیستمهای نظیر‌به‌نظیر، باید بدانیم که چگونه می‌توان به یک هویت دیگر در سیستم اعتماد کرد. قابلیت اعتماد وقتی در مورد سیستمهای توزیع شده و مخصوصاً سیستمهای نظیر‌به‌نظیر صحبت می‌شود اهمیت بیشتری می‌یابد. این بخش نشان می‌دهد که چگونه قابلیت اعتماد و امنیت در نوع خاصی از سیستمهای نظیر‌به‌نظیر با هم ترکیب می‌شوند و بعضی از راههای درک فرضیات در مورد قابلیت اعتماد که به امنیت در سیستم کمک می‌کند و یا مانعی را برای آن بوجود می‌آورد را نمایش می‌دهد.
چرا اعتماد موضوع مهمی است؟
یک روش برای ایجاد اعتماد در یک سیستم توسط ولدمن[3] و روبین[4] در سال 2001 مطرح شد” ما بیشتر از آنکه به قابلیت اعتماد علاقه‌مند باشیم به طراحی سیستم مایلیم. بنابراین دوست داریم سیستمهایی را طراحی کنیم که در آن هیچ کس نیاز به اعتماد به جنبه‌ای از سیستم نداشته باشد…”.
هدف در سیستمهای معتمد آن است که در آن هر هویت به دیگری اعتماد داشته باشد. از آنجا که این مسئله غیر ممکن است سعی در استفاده از ساختار شهرت[5] و کاهش خطر برای ایجاد اعتماد افزایش می‌یابد.
اعتماد بطور صریح یا ضمنی مؤلفه‌ای کلیدی در سیستمهای نظیر‌به‌نظیر به شمار می‌رود. در نیتجه درک نیازها، هزینه‌ها و بررسی آن جهت طراحی و پیاده سازی و اجرای چنین سیستمهایی لازم است.
در این بخش از یک سیستم نظیر‌به‌نظیر کامل به صورت سیستمی باسلسله مراتب کامل، ارتباطات کامل بین هویتها و اجازه استفاده از تمامی منابع محلی نظیرها (ذخایر یاپروسسها) استفاده می‌کنیم. اگر چه چنین سیستمی وجود ندارد اما هدف نگاه به برخی از مسائل امنیتی است که در چنین محیطی به وجود می‌آید. سیستمهای دیگر می‌توانند به عنوان زیر مجموعه از این سیستم و یا سیستم اصلاحی آن استفاده کنند.
یکی از بزرگترین مشکلات در درک امنیت سیستم های نظیر به نظیر این است که مدل امنیت توضیح داده شده متفاوت از برخی سیستم های دیگر است. بسیاری از سیستم ها دارای یک هویت مرکزی هستند که تامین کننده امنیت درآنها می باشد. بدون هویت مرکزی تامین کننده امنیت[6] نیازها و فرضیات درباره امنیت نه تنها در زیر بنای سیستم بلکه در مدل برهم کنش هویت ها نیز باید مد نظر قرار گیرد. در بسیاری از سیستم ها فرض می شود که مهاجمان از خارج سیستم وارد آن می شوند و مهاجمان داخلی تا حد امکان قابل شناخت و کنترل می باشند در نتیجه باید داروهای مهاجمان را نیز در مرحله طراحی در نظر گرفته شود.
اعتماد چیست؟
در تفکر در مورد امنیت هویتهای مختلفی مورد نیازند که در درجات مختلف به یکدیگر اعتماد دارند. بیان داشتن سخت افزار ایمن یا داشتن مدیر شبکه معتمد که می تواند قوانین خوبی را برای شبکه اتخاذ کند آسان است اما به شرط آنکه معنای ایمن و معتمد بودن کاملا مشخص باشد. براساس تعریف ستومکا [7] (1999) اعتماد شرط بندی درباره فعالیتهای تصادفی و مشروط آتی دیگران است یا شاید اعتماد یک راه رسیدگی به خطرات در دنیای واقعی است. اعتماد در این فصل به معنی سطح خاص انتظارات یک هویت است که سایر هویتها درباره آن یک فعالیت را یا انجام می دهند یا نمی دهند.
اعتماد به عنوان یک پدیده اجتماعی
اگرچه که دنیای سیستم های توسعه یافته تکنولوژی های زیادی را برای یاری به سیستم امن فراهم کرده است اما یکی از ابزارهای اختصاصی این است که سیستمهای نظیر به نظیر در زمینه اجتماعی رخ می‌دهند و باید آنها را در این زمینه مورد بررسی قرار داد. برهم کنش سیستمهای نظیر به نظیر در واقع یک مدل برهم کنش اجتماعی است که در آن سیستمها می‌توانند با سطوح مختلفی از آگاهی از یکدیگر تبادل اطلاعات داشته باشند.
شاید تعجب برانگیز باشد که امنیت یک مسئله اجتماعی مطرح می‌شود. آخرین تحقیقات بر روی امنیت بر اهمیت درک زمینه‌های اجتماعی و فعل و انفعالات داخلی آن با سیستمهای کامپیوتری تأکید دارند.
شاید بتوان مسئله امنیت بازیگران شبکه (نظیرها) و برهم کنشهای آنها را به صورت رام شدنی درآورد اما دلایل حضور آنها به خاطر برهم کنش نامحدود چندان رام شدنی نیست. اگر این مسئله به این معنی نیست که امنیت در سیستمهای نظیر به نظیر غیر ممکن است اما باید از جهات دیگری نیز مورد بررسی قرار گیرد.
هویت:
مسئله هویت مشابه مسئله حقوق دیگران بر پایه معیارهای اجتماعی است از آنجا که سیستمهای نظیر به نظیر از محیط های آموزشی رشد کرده اند شاید چندان مسئله آگاهی از هویت ها مهم نبوده باشد. اما مثالهای قبلی که زده شده سیستمهایی هستند که در آنها انکار هویت باور کردنی و متحمل است و یا گمنامی در آنها اجرا می شود.
در این موارد, سیستم برای حفاظت حریم و به طور دقیقتر برای حفاظت و استتار هویت موجودیتها در سیستم طراحی شده اند. بسیاری از سیستمهای اشتراک فایل نظیر به نظیر مانند e mule تحت هویت ضعیف عمل می کنند. موجودیتها یک هویت را برای ایجاد فرصت ارتباط و نه به دلیل دیگری ایجاد می کنند.
مسلما مسائل اخلاقی حول مسئله هویت و حریم او وجود دارد و اجتماع نظیر به نظیر از آزادی عمل خوبی در حقوق مدنی برخوردار است. لحظاتی وجود دارد که موجودیتها با درجه اطمینان بالا شناخته می شوند, فرصتهای خوبی برای همکاری فراهم می آید و در نتیجه برای محیط هایی مانند تحقیقات عملی, سیاسی و یا امنیت ملی لازم است که هویت ها شناخته شوند.
سیستمهای حمایت زمانی بخوبی دیده می شوند که نیاز برای تشخیص هویت بالا آزموده شده و گامهایی نیز برای حمایت, حفاظت و استتار هویت طی شوند.
دلیل اهمیت تشخیص هویت بسیار آسان است. اگر علاقمندید که به هویت A اطمینان کنید. نیاز دارید که او را شناسایی کنید این شناسایی توسط پیشنهاد از هویتی دیگر مانند Bیا تصمیمات شخصی خود بر پایه رفتارهای پیشین هویت A انجام می شود. اگر نتوانید هویت A را احراز هویت کنید نمی توانید تصمیمی را مبنی بر امن یا نا امن بودن او اتخاذ کنید.
اینجاست که مسئله ارزیابی [8] مطرح می شود. بر اساس تحقیقات, امنیت همواره در حال ارزیابی است. ارزیابی یعنی چه زمانی و چگونه, می توان از هویت A در براربر خطرات ایمن بود. گامهایی برای کاهش خسارات و تهدید ها و یا انجام تنبیه وجود دارد اما بدون تصمیم گیری در مورد ارزیابی, نمی توان در جهت اعتماد یک هویت حرکت کرد.
و...
برچسب ها:
امنیت و قابلیت اعتماد در سیستمهای نظیر‌به‌نظیر نظیر به نظیر چیست؟ قابلیت اعتماد و امنیت اعتماد هویت اعتماد چیست؟