مقاله در مورد حسين (ع) تنهاست
دسته بندي :
علوم پایه »
معارف
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 37 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
34
مقدمه
امروزه در دنيا همگان به دنبال مصلحي اجتماعي هستند تا از هاي و هور روزمره خود فايق آيند و دمي به آرامش بياسايند. بيشتر افراد در برخوردهاي روزمره خود به دنبال آن هستند كه هم آينده دنياي خود را بسازند و هم آخرت اما اين دو در كنار هم مانند آب و آتش اند كه هيچ گاه به كنار هم گرد نمي آيند متاسفانه در دنياي سرمايه داري امروز كمتر فردي پيدا مي شود كه بخواهد به خاطر مردم قيام كند اما الگويي به عنوان نمونه والاي تمامي آزادي خواهان مطرح است و آن حسين مي باشد حماسه اي كه او ايجاد نمود شايد ديگر تاريخ به خود نبيند امروزه اكثر افراد به جاي آنكه علت قيام او را درك كنند به عزاداري و نوحه براي وي مي پردازند اما آيا ارزش قيام حسين (ع) همين اندازه است؟ سالار شهيدان فردي است كه مي گويد: من در اين قيام براي شما يك الگو هستم اما متاسفانه هيچ كس سعي ندارد تا مفهوم ايت قيام را درك كند اگر كه همگان به مفهوم مرگ با عزت بهتر از زندگي با ذلت برسند كه به هيچ وجه تملق و چاپلوسي، دروغ و ريا، تلون و دورنگي ستم و جفا و … وجود نداشت استعمار انگليس در قرون اخير سعي داشته تا از اهرم هايي بين شيعه و سني نفاق ايجاد كند يكي از اين اهرم ها قيام امام حسين(ع) است كه نه شيعه و نه سني ارزش آن را درك نكرده اند بلكه فقط به گونه اي افراطي با آن برخورد مي كنند شيعه تنها چيزي كه از اين قيام مي داند سوگواري است و سني سركوب آن به عنوان يك قيام بر عليه دستگاه خلافت. و باز هم حسين تنهاست.
قيام حسين براي بعضي امروزه منبع درامدي شگرفت و صد البته مطمئن گشته در حالي كشاورزي اين افراد هيچ چيز از حسين و حسينيان نمي دانند زيرا اگر مي دانستند كه قطعا به مبارزه ظلم مي پداختند متاسفانه ما مردم جهان سومي يكي از ايرادات اصلي مان نداستن و نشناختن يك فرد در زمان خويش و تكوير وي به عنوان مخالف جامعه و سپس تكريم وي پس از مرگ تا سر حد يك بت است كاري كه با حسين شد و هيچ كس او را نشناخت اما امروزه همه او را ستايش مي كنند و باز هم حسين تنهاست.
34
حسين (ع) را مي توان از دو بعد بررسي كرد:
به عنوان امام
به عنوان يك آزاد مرد
اما ما شيعيان نه به او به چشم يك امام مي نگريم و نه به چشم يك آزاد مرد چه اگر او را امام مي دانستيم كه بايد چون امام خويش ظلم را ريشه كن سازيم و از او پيروي كنيم و اگر هم او را يك آزاد مرد به شمار مي آورديم كه اين گونه نبايد سرتعظيم در مقابل جباران زمان فرود آوريم پس باز هم مي بينيم كه ما حسين(ع) را درك نمي كنيم و شايد هم نمي خواهيم او را درك كنيم چون در اين حال وظيفه ما سنگين تر خواهد شد و كسي كه ياراي كشيدن بار اين مسئوليت خطير را داشته باشد و باز هم حسين تنهاست…
مبحث حسين شناسي از چند جهت قابل بررسي است:
حسين به عنوان يك ماركسيست و به نوعي يكپارچه گوارا كه بر عليه ظالم زمان قيام مي كند و كشته مي شود اين تفكر منجر مي شود كه ارزش يك شخصيت بزرگ همچون حسين در حد يك مبارز پايين مي آيد متاسفانه چنين تفكري در سالهاي اخير خصوصا در سالهاي نخست انقلاب در ميان تفكر انديشمند ما رواج داشت اما واقعا ارزش حسين اين است؟ و باز هم حسين تنهاست….
اما شايد عجيب ترين ديدگاه به قضيه حسين مساله عقلاني است سوالاتي بااين مضمون كه آيا كار حسين عقلاني بود؟ آيا اين كه هفتاد و دو نفر در مقابل يك لشكر قرار گيرند و با علم اينكه شكست مي خورند به مبارزه بپردازند كار درستي است؟ آيا حسين به دنبال مقام و حكومت بود و يا شهرت؟