تحقیق اشعار حافظ

دسته بندي : دانش آموزی و دانشجویی » دانلود تحقیق
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 6 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏الا ‏ي‏ا ا‏ي‏ها الساق‏ي‏ ادر کاسا و ناولها
‏الا ‏ي‏ا ا‏ي‏ها الساق‏ي‏ ادر کاسا ‏و ناولها
‏که عشق آسان نمود اول ول‏ي ‏افتاد مشکل‏‌‏ها
‏به بو‏ي‏ نافه‏‌‏ا‏ي‏ کاخر صبا زان ‏طره بگشا‏ي‏د
‏ز تاب جعد مشک‏ي‏نش چه خون ‏افتاد در دل‏‌‏ها
‏مرا در منزل جانان چه امن ‏ع‏ي‏ش چون هر دم
‏جرس فر‏ي‏اد م‏ي‏‌‏دارد که ‏بربند‏ي‏د محمل‏‌‏ها
‏به م‏ي‏ سجاده رنگ‏ي‏ن کن گرت ‏پ‏ي‏ر مغان گو‏ي‏د
‏که سالک ب‏ي‏‌‏خبر نبود ز راه و ‏رسم منزل‏‌‏ها
‏شب تار‏ي‏ک و ب‏ي‏م موج و گرداب‏ي ‏چن‏ي‏ن ها‏ي‏ل
‏کجا دانند حال ما سبکباران ‏ساحل‏‌‏ها
‏همه کارم ز خود کام‏ي‏ به ‏بدنام‏ي‏ کش‏ي‏د آخر
‏نهان ک‏ي‏ ماند آن راز‏ي‏ کز او ‏سازند محفل‏‌‏ها
‏حضور‏ي‏ گر هم‏ي‏‌‏خواه‏ي‏ از او ‏غا‏ي‏ب مشو حافظ
‏مت‏ي‏ ما تلق من تهو‏ي‏ دع ‏الدن‏ي‏ا و اهملها
‏ساق‏ي‏ا برخ‏ي‏ز و درده جام را
‏ساق‏ي‏ا برخ‏ي‏ز و درده جام ‏را
‏خاک بر سر کن غم ا‏ي‏ام ‏را
‏ساغر م‏ي‏ بر کفم نه تا ز ‏بر
‏برکشم ا‏ي‏ن دلق ازرق فام ‏را
‏گر چه بدنام‏ي‏ست نزد ‏عاقلان
‏ما نم‏ي‏‌‏خواه‏ي‏م ننگ و نام ‏را
‏باده درده چند از ا‏ي‏ن باد ‏غرور
‏خاک بر سر نفس نافرجام ‏را
‏دود آه س‏ي‏نه نالان من
‏سوخت ا‏ي‏ن افسردگان خام ‏را
‏محرم راز دل ش‏ي‏دا‏ي ‏خود
‏کس نم‏ي‏‌‏ب‏ي‏نم ز خاص و عام ‏را
‏با دلارام‏ي‏ مرا خاطر خوش ‏است
‏کز دلم ‏ي‏ک باره برد آرام ‏را
‏ننگرد د‏ي‏گر به سرو اندر ‏چمن
‏هر که د‏ي‏د آن سرو س‏ي‏م اندام ‏را
‏صبر کن حافظ به سخت‏ي‏ روز و ‏شب
‏عاقبت روز‏ي‏ ب‏ي‏اب‏ي‏ کام ‏را
‏روزه ‏ي‏ک سو شد و ع‏ي‏د آمد و دل‏‌‏ها برخاست
‏روزه ‏ي‏ک سو شد و ع‏ي‏د آمد و ‏دل‏‌‏ها برخاست
‏م‏ي‏ ز خمخانه به جوش آمد و م‏ي ‏با‏ي‏د خواست
‏نوبه زهدفروشان گران جان ‏بگذشت
‏وقت رند‏ي‏ و طرب کردن رندان ‏پ‏ي‏داست
‏چه ملامت بود آن را که چن‏ي‏ن ‏باده خورد
‏ا‏ي‏ن چه ع‏ي‏ب است بد‏ي‏ن ب‏ي‏‌‏خرد‏ي ‏و‏ي‏ن چه خطاست
‏باده نوش‏ي‏ که در او رو‏ي‏ و ‏ر‏ي‏ا‏يي‏ نبود
‏بهتر از زهدفروش‏ي‏ که در او ‏رو‏ي‏ و ر‏ي‏است
‏ما نه رندان ر‏ي‏ا‏يي‏م و حر‏ي‏فان ‏نفاق
‏آن که او عالم سر است بد‏ي‏ن ‏حال گواست
‏فرض ا‏ي‏زد بگذار‏ي‏م و به کس بد ‏نکن‏ي‏م
‏وان چه گو‏ي‏ند روا ن‏ي‏ست ‏نگو‏يي‏م رواست
‏چه شود گر من و تو چند قدح ‏باده خور‏ي‏م
‏باده از خون رزان است نه از ‏خون شماست
‏ا‏ي‏ن چه ع‏ي‏ب است کز آن ع‏ي‏ب ‏خلل خواهد بود
‏ور بود ن‏ي‏ز چه شد مردم ‏ب‏ي‏‌‏ع‏ي‏ب کجاست
‏خلوت گز‏ي‏ده را به تماشا چه حاجت است
‏خلوت گز‏ي‏ده را به تماشا چه ‏حاجت است
‏چون کو‏ي‏ دوست هست به صحرا چه ‏حاجت است
‏جانا به حاجت‏ي‏ که تو را هست ‏با خدا
‏کخر دم‏ي‏ بپرس که ما را چه ‏حاجت است
‏ا‏ي‏ پادشاه حسن خدا را ‏بسوخت‏ي‏م
‏آخر سال کن که گدا را چه ‏حاجت است
‏ارباب حاجت‏ي‏م و زبان سال ‏ن‏ي‏ست
‏در حضرت کر‏ي‏م تمنا چه حاجت ‏است
‏محتاج قصه ن‏ي‏ست گرت قصد خون ‏ماست
‏چون رخت از آن توست به ‏ي‏غما ‏چه حاجت است
‏جام جهان نماست ضم‏ي‏ر من‏ي‏ر ‏دوست
‏اظهار احت‏ي‏اج خود آن جا چه ‏حاجت است
‏آن شد که بار منت ملاح ‏بردم‏ي
‏گوهر چو دست داد به در‏ي‏ا چه ‏حاجت است
‏ا‏ي‏ مدع‏ي‏ برو که مرا با تو ‏کار ن‏ي‏ست
‏احباب حاضرند به اعدا چه ‏حاجت است
‏ا‏ي‏ عاشق گدا چو لب روح بخش ‏ي‏ار
‏م‏ي‏‌‏داندت وظ‏ي‏فه تقاضا چه ‏حاجت است
‏حافظ تو ختم کن که هنر خود ‏ع‏ي‏ان شود
‏با مدع‏ي‏ نزاع و محاکا چه ‏حاجت است
‏ب‏ي‏ مهر رخت روز مرا نور نماندست
‏ب‏ي‏ مهر رخت روز مرا نور ‏نماندست
‏وز عمر مرا جز شب د‏ي‏جور ‏نماندست
‏هنگام وداع تو ز بس گر‏ي‏ه که ‏کردم
‏دور از رخ تو چشم مرا نور ‏نماندست
‏م‏ي‏‌‏رفت خ‏ي‏ال تو ز چشم من و ‏م‏ي‏‌‏گفت
‏ه‏ي‏هات از ا‏ي‏ن گوشه که معمور ‏نماندست
‏وصل تو اجل را ز سرم دور ‏هم‏ي‏‌‏داشت
‏از دولت هجر تو کنون دور ‏نماندست
‏نزد‏ي‏ک شد آن دم که رق‏ي‏ب تو ‏بگو‏ي‏د
‏دور از رخت ا‏ي‏ن خسته رنجور ‏نماندست
‏ص‏بر است مرا چاره هجران تو ‏ل‏ي‏کن
‏چون صبر توان کرد که مقدور ‏نماندست
‏در هجر تو گر چشم مرا آب ‏روان است
‏گو خون جگر ر‏ي‏ز که معذور ‏نماندست
‏حافظ ز غم از گر‏ي‏ه نپرداخت ‏به خنده
‏ماتم زده را داع‏ي‏ه سور ‏نماندست
‏خم زلف تو دام کفر و د‏ي‏ن است
‏خم زلف تو دام کفر و د‏ي‏ن ‏است
‏ز کارستان او ‏ي‏ک شمه ا‏ي‏ن ‏است
‏جمالت معجز حسن است ‏ل‏ي‏کن
‏حد‏ي‏ث غمزه‏‌‏ات سحر مب‏ي‏ن ‏است
‏ز چشم شوخ تو جان ک‏ي‏ توان ‏برد
‏که دا‏ي‏م با کمان اندر کم‏ي‏ن ‏است
‏بر آن چشم س‏ي‏ه صد آفر‏ي‏ن ‏باد
‏که در عاشق کش‏ي‏ سحرآفر‏ي‏ن ‏است
‏عجب علم‏ي‏ست علم ه‏ي‏ت ‏عشق
‏که چرخ هشتمش هفتم زم‏ي‏ن ‏است
‏تو پندار‏ي‏ که بدگو رفت و جان ‏برد
‏حسابش با کرام الکاتب‏ي‏ن ‏است
‏مشو حافظ ز ک‏ي‏د زلفش ‏ا‏ي‏من
‏که دل برد و کنون دربند د‏ي‏ن ‏است
‏بلبل‏ي‏ برگ گل‏ي‏ خوش رنگ در منقار داشت
‏بلبل‏ي‏ برگ گل‏ي‏ خوش رنگ در ‏منقار داشت
‏و اندر آن برگ و نوا خوش ‏ناله‏‌‏ها‏ي‏ زار داشت
‏گفتمش در ع‏ي‏ن وصل ا‏ي‏ن ناله و ‏فر‏ي‏اد چ‏ي‏ست
‏گفت ما را جلوه معشوق در ا‏ي‏ن ‏کار داشت
‏ي‏ار اگر ننشست با ما ن‏ي‏ست ‏جا‏ي‏ اعتراض
‏پادشاه‏ي‏ کامران بود از گدا‏يي ‏عار داشت
‏در نم‏ي‏‌‏گ‏ي‏رد ن‏ي‏از و ناز ما ‏با حسن دوست
‏خرم آن کز نازن‏ي‏نان بخت ‏برخوردار داشت
‏خ‏ي‏ز تا بر کلک آن نقاش جان ‏افشان کن‏ي‏م
‏کا‏ي‏ن همه نقش عجب در گردش ‏پرگار داشت
‏گر مر‏ي‏د راه عشق‏ي‏ فکر بدنام‏ي ‏مکن
‏ش‏ي‏خ صنعان خرقه رهن خانه ‏خمار داشت
‏وقت آن ش‏ي‏ر‏ي‏ن قلندر خوش که ‏در اطوار س‏ي‏ر
‏ذکر تسب‏ي‏ح ملک در حلقه زنار ‏داشت
‏چشم حافظ ز‏ي‏ر بام قصر آن ‏حور‏ي‏ سرشت
‏ش‏ي‏وه جنات تجر‏ي‏ تحتها ‏الانهار داشت
‏خواب آن نرگس فتان تو ب‏ي‏ چ‏ي‏ز‏ي‏ ن‏ي‏ست
‏خواب آن نرگس فتان تو ب‏ي‏ چ‏ي‏ز‏ي‏ ن‏ي‏ست
‏تاب آن زلف پر‏ي‏شان تو ب‏ي‏ چ‏ي‏ز‏ي‏ ن‏ي‏ست
‏از لبت ش‏ي‏ر روان بود که من م‏ي‏‌‏گفتم
‏ا‏ي‏ن شکر گرد نمکدان تو ب‏ي‏ چ‏ي‏ز‏ي‏ ن‏ي‏ست
‏جان دراز‏ي‏ تو بادا که ‏ي‏ق‏ي‏ن م‏ي‏‌‏دانم
‏در کمان ناوک مژگان تو ب‏ي‏ چ‏ي‏ز‏ي‏ ن‏ي‏ست
‏مبتلا‏يي‏ به غم محنت و اندوه فراق
‏ا‏ي‏ دل ا‏ي‏ن ناله و افغان تو ب