تحقیق «یک الگو با مدل «متوسط ـ P» جهت کمینه‌ کردن اتلاف ترکیب و برش با کاربردی در صنعت شیشه» 22 ص

دسته بندي : دانش آموزی و دانشجویی » دانلود تحقیق
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..DOC) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 26 صفحه

 قسمتی از متن word (..DOC) : 
 

‏«‏یک الگو با مدل ‏«‏متوسط ـ P‏»‏ جهت کمینه‏‌‏ کردن اتلاف ترکیب و برش با کاربردی در صنعت شیشه‏»
‏چکیده:
‏یکی از مسائل عمده در صنعت شیشه کمینه کردن‏ اتلاف برش ایجاد شده هنگام بریدن قطعات بزرگ به تکه‏‌‏های کوچک می‏‌‏باشد. در بحث و کاربردها قطعات در کارگاه تولید می‏‌‏شوند. بسیاری از اندازه‏‌‏های متفاوت قطعات قابل کاربرد هستند و قید و بندهای فنی تعدد الگوهای برش را به تولید تنها یک نوع تکه در قطعه محدود می‏‌‏سازد.
‏بنابراین در یفاتن زیر مجموعة بهینه‏‌‏ای از الگوهای برش متمرکز نمی‏‌‏شویم بلکه در انتخاب زیرمجموعة بهینه‏‌‏ای شامل تعداد محدودی از اندازه‏‌‏ها برای قطعات بریده شده تلاش می‏‌‏کنیم.
‏در این مقاله در مورد فرموله کردن برنامة خطی ۰-۱ جهت حل این مسئله براساس الگوی ‏«‏متوسط P‏»‏ بحث می‏‌‏کنیم. اطلاعات به دست آمده از آزمون این برنامه در عمل، کاهش قابل ملاحظه‏‌‏ای را در اتلاف ناشی از برش در عملیات کارگاه موردنظر نشان می‏‌‏دهد. و به طور واضح در روش‏‌‏های دقیق مرسوم، از ملاحظات محاسبة زمان به نتایج بهتری می‏‌‏رسد.
‏لغات کلیدی: کمینه کردن اتلاف برش، مسئله ترکیب، مسئله ‏«‏متوسط ـ P‏»‏، برنامه‏‌‏ریزی اعداد صحیح (interger program)
‏۱. معرفی
‏«‏یک الگو با مدل ‏«‏متوسط ـ P‏»‏ جهت کمینه‏‌‏ کردن اتلاف ترکیب و برش با کاربردی در صنعت شیشه‏»
‏چکیده:
‏یکی از مسائل عمده در صنعت شیشه کمینه کردن‏ اتلاف برش ایجاد شده هنگام بریدن قطعات بزرگ به تکه‏‌‏های کوچک می‏‌‏باشد. در بحث و کاربردها قطعات در کارگاه تولید می‏‌‏شوند. بسیاری از اندازه‏‌‏های متفاوت قطعات قابل کاربرد هستند و قید و بندهای فنی تعدد الگوهای برش را به تولید تنها یک نوع تکه در قطعه محدود می‏‌‏سازد.
‏بنابراین در یفاتن زیر مجموعة بهینه‏‌‏ای از الگوهای برش متمرکز نمی‏‌‏شویم بلکه در انتخاب زیرمجموعة بهینه‏‌‏ای شامل تعداد محدودی از اندازه‏‌‏ها برای قطعات بریده شده تلاش می‏‌‏کنیم.
‏در این مقاله در مورد فرموله کردن برنامة خطی ۰-۱ جهت حل این مسئله براساس الگوی ‏«‏متوسط P‏»‏ بحث می‏‌‏کنیم. اطلاعات به دست آمده از آزمون این برنامه در عمل، کاهش قابل ملاحظه‏‌‏ای را در اتلاف ناشی از برش در عملیات کارگاه موردنظر نشان می‏‌‏دهد. و به طور واضح در روش‏‌‏های دقیق مرسوم، از ملاحظات محاسبة زمان به نتایج بهتری می‏‌‏رسد.
‏لغات کلیدی: کمینه کردن اتلاف برش، مسئله ترکیب، مسئله ‏«‏متوسط ـ P‏»‏، برنامه‏‌‏ریزی اعداد صحیح (interger program)
‏۱. معرفی
‏یکی از مسائل عمده بسیاری از تولیدکنندگان کمینه کردن اتلاف برش ناشی از بریدن قطعات بزرگ به تکه‏‌‏های کوچک می‏‌‏باشد. این مسئله به طور عمومی به عنوان ‏«‏برش قطعات‏»‏ شناخته می‏‌‏شود [۵] و به نحو گسترده‏‌‏ای و به روش‏‌‏های مختلف، مطابق با دیدگاه فنی فرایند تولید، محدودیتها و اهداف آن، مورد مطالعه قرار گرفته است. یک بخش مهم و مشکل مسئله هنگامی است که سازماندهی (نصب) نیز شامل می‏‌‏شود.
‏هدف این مقاله معرفی روشی جدید برای حل کردن دسته‏‌‏ای از مسائل برش قطعات‏ به همراه سازماندهی می‏‌‏باشد. این روش بر پایة فرموله‏‌‏سازی مسئله با توجه به الگوی ‏«‏متوسط P‏»‏ بهترین راه حل را در یک نسبت ثابت و پر بازده‏‌‏تر از روشهای دقیق کلاسیک استفاده شده برای مسائل مشابه، تقریب می‏‌‏کند.
‏در این مقاله، این روش را دربارة مشکلی که از همین نوع و در یکی از مشهورترین کارخانه‏‌‏های شیشة جهان وجود دارد، امتحان می‏‌‏کنیم. یک فاز کلیدی فرایند تولید شیشه، که یک قسمت مرتبط با کل اتلاف برش ایجاد شده می‏‌‏باشد، از برش قطعات مستطیلی بزرگ به تکه‏‌‏های کوچک به سایزهای مختلف تشکیل شده است. در بسیاری از صنایع، کمینه کردن اتلاف برش ناشی از چندین فازی، یک مسئله دوبعدی برش قطعات است که یافتن بهترین چینش تکه‏‌‏های مورد نیاز در قطعات اندازه‏‌‏ای مشخص، مطلوب است.
‏یک ترکیب تکه‏‌‏ها در یک قطعة ساده الگوی برشی را که چندین بار قابل تکثیر است، معرفی می‏‌‏کند و عموماً شامل تکه‏‌‏هائی از سایزهای مختلف می‏‌‏شود.
‏در کاربرد ما:
‏(۱) قطعات در کارگاه تولید می‏‌‏شوند و تعداد زیادی از اندازه‏‌‏های متفاوت قطعات قابل کاربرد هستند.
‏(۲) معیارها و محدودیت‏‌‏های سازماندهی و تکنولوژیکی تعدد الگوهای برش را به تولید نوع ساده‏‌‏ای از تکه‏‌‏ها در قطعات محدود می‏‌‏کند.
‏با توجه به (۱) و (۲) فوق، توجه اصلی به انتخاب اندازه‏‌‏های قطعات می‏‌‏شود نه الگوهای برش. از آنجا که اندازه‏‌‏های قطعات متغیرهای تصمیم‏‌‏گیری هستند و نه داده‏‌‏های مسئله، می‏‌‏توان در کل اندازة ایده‏‌‏آل قطعات بدون اتلاف برش را که به عنوان اجتماع اندازه‏‌‏های تکه‏‌‏ها به دست می‏‌‏آیند را انتخاب نمود. اگرچه، با توجه به هزینه‏‌‏های نصب و طیف (تولورانس) برش، ‏امکان تولید همة اندازه های قطعات ایده‏‌‏آل مورد نیاز برای پوشش دادن تکه‏‌‏های مورد نیاز در طول دورة برنامه ریزی موجود نیست. بنابراین یک راه برای رسیدن به اتلاف برش صفر، در عمل، قابل دستیابی نیست. علاوه بر این، این مثال ساده نشان می‏‌‏دهد که ممکن است قطعة ایده‏‌‏آل و استانداردی برای کمینه شدن اتلاف برش یافت نشود.
‏مثال ۱: فرض کنید ما باید d1=4.8‏ تکة 145‏×‏57 و d2=4.8‏ تکه 135‏×‏60 (سانتی‏‌‏متری) تولید کنیم. و هزینه‏‌‏های نصب ما را مجبور به استفاده از تنها یک سایز قطعه می