تحقیق تفسير سوره جن 50 ص ( ورد)

دسته بندي : دانش آموزی و دانشجویی » دانلود تحقیق
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 62 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

1
‏تفسير سوره جن
‏قل‏ اوح‏ی‏ ال‏ی‏ انه استمع نفر من الجن فقالو انا سمعنا قرآنا عجبا ‏ی‏هد‏ی‏ ال‏ی‏ الرش‏ی‏د
‏در‏ ا‏ی‏ن‏ آ‏ی‏ه‏ شر‏ی‏فه‏ رسول گرام‏ی‏ خود را دستور داده که داستان ز‏ی‏ر‏ را برا‏ی‏ امتش نقل کند‏.‏ و منظور‏ ‏از‏ ا‏ی‏نکه‏ بگو‏ی‏د‏ ‏به من وح‏ی‏ شده‏ ‏ا‏ی‏ن‏ ‏است که خدا‏ ‏به من‏ ‏وح‏ی‏ کرده‏،‏ و مفعول کلمه‏ ‏استمع‏ ‏قرآن‏ ‏است‏،‏ ‏البته‏ ‏در ظاهر آ‏ی‏ه‏ ‏ن‏ی‏امده‏ ‏است، چون کلام بر آن دلالت داشته و کلمه نفر به معنا‏ی ‏جماعت‏ ‏است که شامل سه نفر تا نه نفر م‏ی‏ شود‏.‏ ا‏ی‏ن‏ طور مشهور است‏،‏ ول‏ی‏ بعض‏ی‏ گفته اند ‏که‏ از سه تا چهل نفر را شامل م‏ی‏ شود‏.
‏و‏ کلمه‏ ‏عجب‏ ‏بفتحه ع‏ی‏ن‏ و فتحه ج‏ی‏م‏ به معنا‏ی‏ چ‏ی‏ز‏ی‏ است که بخاطر غ‏ی‏ر‏ عاد‏ی‏ بودن آن آدم‏ی ‏را‏ به تعجب وا دارد‏.‏ و اگر‏ ‏قرآن را عجب خواندند برا‏ی‏ هم‏ی‏ن‏ بود که کلام‏ی‏ است خارق العاده هم ‏در‏ الفاظش و هم در معان‏ی‏ ‏و‏ ‏معارفش‏،‏ مخصوصا با در نظر گرفتن ا‏ی‏نکه‏ ا‏ی‏ن‏ کلام از شخص‏ی‏ صادر ‏شده‏ که ب‏ی‏ سواد است نه م‏ی‏ تواند بنو‏ی‏سد‏ و نه م‏ی‏ تواند بخواند‏.
‏کلمه‏ ‏رشد‏ ‏بمعنا‏ی‏ ‏رس‏ی‏دن‏ بواقع‏ ‏در هر نظر‏ی‏ه‏ ‏است‏ ‏که خلاف‏ ‏آن ‏ی‏عن‏ی‏ به خطا رفتن از واقع‏ ‏راغ‏ی‏ م‏ی‏ رساند‏.
‏و‏ معنا‏ی‏ آ‏ی‏ه‏ ا‏ی‏ن‏ است که ا‏ی‏ رسول به مردم بگو به‏ ‏من‏ ‏وح‏ی‏ ‏شده‏ ‏ی‏عن‏ی‏ خدا به من وح‏ی‏ کرده ‏که‏ چند نفر‏ی‏ از« جن» قرآن را شن‏ی‏دند‏ و وقت‏ی‏ به قوم خود بر گشتند با‏ی‏شان‏ گفتند‏:‏ ما کلام‏ی‏ را ‏شن‏ی‏د‏ی‏م‏ خواندن‏ی‏ که کلام‏ی‏ خارق‏ ‏العاده بوده‏ ‏است‏ ‏و بسو‏ی‏ عقائد و اعمال‏ی‏ دعوت م‏ی‏ کرد که ‏دارنده‏ آن عقائد و اعماتل را باصابه واقع و رس‏ی‏دن‏ بحق‏ی‏قت‏ سعادت پ‏ی‏روز‏ م‏ی‏ گرداند‏.
3
‏گفتار‏ی‏ پ‏ی‏رامون‏ ‏جن
‏کلمه‏ جن بمعنا‏ی‏ نوع‏ی‏ ‏از‏ ‏مخلوقات‏ ‏خدا است که از حواس ما مستوراند و قرآن کر‏ی‏م‏ وجود چن‏ی‏ن‏ ‏موجودات‏ی‏ را تصد‏ی‏ق‏ کرده است و در آن باره مطالب‏ی‏ را ب‏ی‏ان‏ کرده است ‏اول‏ ا‏ی‏نکه‏:‏ ا‏ی‏ن‏ ‏نوع‏ ‏مخلوقات قبل از نوع بشر خلق شده اند و دوم ا‏ی‏نکه‏ ا‏ی‏ن‏ نوع مخلوقات از جنس‏ ‏آتش‏ خلق شده اند‏.‏و در ا‏ی‏ن‏ باب فرموده‏:‏ ‏جان را ما قبلا از آتش‏ی‏ سموم آفر‏ی‏ده‏ بود‏ی‏م‏.
‏و‏ سوم ا‏ی‏نکه‏ اين نوع مانند انسان‏ ‏زندگي‏ ‏و مرگ و قيامت‏ ‏دارند‏ ‏ودر اين باب فرمود:‏ ‏اولئك الذين‏ ‏حق‏ عليهم القول في امم قد خلت من قبلهم من الجن والانسان‏ ‏اينان كسانيند كه همان عذابها ‏كه‏ امتهاي گذشته جني و انسي را منقرض كرده‏ بود برايشان حتمي شده‏.
‏و‏ چهارم اينكه اين نوع از جانداران مانند ساير جانداران نر و ماده و ازدواج و‏ ‏توالد وتكاثر دارند ودر اين ‏باره‏ فرمود:‏ ‏و انه‏ ‏كان‏ ‏رجال من الانس يعوذون برجال من الجن‏ ‏واينكه مرداني‏ ‏از انس بودند كه ‏بمرداني‏ ‏از‏ ‏جن پناه مي بردن‏ ‏«جن_6»‏.‏ ‏پنجم اينكه اين نوع مانند نوع بشر داراي شعور و اراده ‏است‏ و علاوه بر اين كارهائي سريع و اعمالي‏ ‏شاقه را ميتواند انجام دهند كه از نوع بشر ساخته ‏نيست‏ همچنانكه در آيات مربوطه بقصص سليمان‏ ‏عليه‏ ‏السلام و اينكه جن مسخر آنجناب بودند و‏ ‏نيز‏ در قصه شهر سبا آمده است‏.‏ ششم اينكه جن هم‏ ‏مانند‏ ‏انس‏ ‏مؤمن وكافر دارند بعضي صالح ‏و‏ ‏بعضي‏ فاسدند ودر اين باره آيات زير را ميخوانيم ‏ ‏وما خلقت الجن‏ ‏والانس الاليعبدون‏ ‏من جن ‏والانس‏ را خلق نكرديم مگر براي اينكه مرا عبادت كنند‏ ‏ ‏انا سمعنا قرانا عجبا يهدي‏ ‏الي‏ الرشد فامنا به‏ ‏جن‏ ‏وانا منا المسلمون و منا القاسطون‏ ‏واين مائيم كه مسلمانان و‏ ‏دادگران‏ از مايند‏ ‏جن‏ ‏قالوا يا قومنا انا سمعنا‏ ‏كتابا‏ ‏انزل‏ ‏من‏ ‏بعد‏ ‏موسي مصدقا لما بين‏ ‏يديه‏ يهدي الي الحق و الي طريق مستقيم يا قومنا اجيبوا داعي الله‏ ‏گفتند اي قوم ما آگاه باشيد‏ ‏كه‏ ما كتابي را شنيديم بعد از موسي نازل شده كه‏ ‏كتابهاي‏ ‏آسماني‏ ‏قبل را‏ ‏تصديق دارد كتابي ‏است‏ كه بسوي حق و بسوي‏ ‏طريق‏ ‏مستقيم‏ ‏هدايت‏ ‏مي كند اي قوم‏ ‏ما‏ ‏منادي خدا را اجابت كنيد‏.
‏آيات ديگريكه به‏ ‏ساير خصوصيات جنيان اشاره مي كند‏.‏ از كلام خدايتعالي استقاده ‏مي‏ شود كه ابليس از طائفه جن بوده و داراي فرزنداني و قبيله اي است چون در قرآن ميخوانيم‏:
‏كان من الجن ففسق عن امر ربه‏ ‏او از جن بوده‏ ‏و‏ ‏در آخر‏ ‏از‏ ‏امر‏ ‏پروردگارش‏ ‏سر‏ ‏پيچي كرد و نيز ميخوانيم:‏ ‏افتخذونه‏ ‏و ذريته‏ ‏اولياء من دوني‏ ‏آيا ابليس‏ ‏و ذريه او را‏ ‏بجاي‏ ‏من ‏اولياء‏ خود ميگيريد‏ ‏و نيز ميخوانيم:
3
‏ ‏انه يراكم هو و قبيله من حيث لا ترونهم‏.‏ و ‏او و قبيله اش از جائي كه شما ا‏يشانرا نبينيد ميبينيد‏
‏فامنا به ولن نشرك بربنا احدا
‏اين‏ جمله از ايمان جنيان بقرآن و تصديق آن باينكه حق است خبر ميدهد و‏ ‏جمله‏ ‏ولن نشرك بربنا ‏احدا‏ ‏بمعناي ايمانشان به قرآنرا تاكيد مي‏ ‏كند‏ ‏و مي‏ ‏فهماند‏ ‏كه ايمان جنيان بقرآن همان ايمان ‏به‏ خدائي‏ ‏است‏ ‏كه‏ ‏قرآن‏ ‏را نازل‏ ‏كرده در‏ ‏نتيجه‏ ‏رب‏ ‏ايشان‏ ‏هم‏ ‏همان خدا است و ايمانشان‏ ‏به‏ خداي تعالي ايمان توحيدي است يعني احدي را ابدا شريك خدا نمي گيرند‏.
‏وانه تعالي جد ربنا ما اتخذ صاحبةو لاولدا
‏مفسرين‏ كلمه‏ ‏جد‏ ‏را بعظمت و بعضي به بهره معنا كرده اند و آيهء شريفه در معناي تاكيديست ‏براي‏ جملهء:‏ ‏ولن نشرك بربنا احدا‏ ‏و قرائت مشهور كلمه‏ ‏انه‏ ‏را بفتحه همزه خوانده و بعضي آنرا‏ ‏در‏ خصوص اين آيه بكسره همزه و در آيات بعدش كه دوازده آيه است بفتحه همزه خوانده اند‏ ‏و‏ ‏درست‏ هم همين است چون سياق ظهور در اين دارد كه آيات حكايت كلام جن‏ ‏است‏.‏ و اما‏ ‏قرائت ‏بفتحه‏ وجه روشني ندارد بعضي ها آنرا توجيه كرده اند باينكه جمله‏ ‏وانه‏ ‏الخ عطف است بر ضمير‏ ‏مجرور‏ در جملهء‏ ‏آمنابه‏ ‏و تقدير كلام‏ ‏آمنابه وبا نه تعالي جدربنا‏ ‏الخ است ميخواهد از جنيان‏ ‏خبر‏ ‏دهد‏ كه باينكه نسبت بنفي صاحب و ولد براي خدا كه بت پرستان بدان معتقدند ايمان دارند‏.
‏لكن‏ اين توجيه بر اساس نحويين كوفي درست در مي آيد‏ ‏كه‏ ‏عطف‏ ‏بر ضمير متصل مجرور را جايز ‏دانسته‏ ‏اند و‏ ‏اما بنا بر مذهب بصريها كه آنرا جائز‏ ‏نميدانند‏ ‏بعضي از قبيل فرا و رجاج و ز مخشري ‏بطوريكه‏ ‏از ايشان‏ ‏حكايت‏ ‏شده‏ ‏گفته اند: كه كلمه‏ ‏وانه‏ ‏عطف است بر محل جارو مجرور و محل ‏جارومجرور‏ ‏آمنابه‏ ‏نصب است‏ ‏چون‏ ‏اين‏ ‏جمله‏ ‏در‏ ‏معناي‏ ‏تصديق داريم آنرا‏ ‏مي باشد كه كلمه‏ ‏آنرا‏ ‏مفعول‏ ‏ايمان‏ ‏بمعناي تصديق است و تقدير كلام‏ ‏و صدقنا انه تعالي جدربنا‏ ‏الخ ولي خواننده‏ ‏خود‏ ميداند‏ ‏كه‏ ‏اين‏ ‏توجيه‏ ‏توجيه‏ ‏زوركي است‏.‏ بعضي ديگر اين قرائت را توجيه كرده اند باينكه در ‏جملهء‏ عطف شده حرف جري در تقدير است و چنين در دو حرف‏ ‏ان و ان‏ ‏شايع است و تقدير كلام‏ ‏آمنا به با تعالي جد ربنا‏ ‏الخ‏ ‏ميباشد‏.‏ ‏يك‏ ‏اشكال‏ ‏بهمهء‏ ‏اين‏ ‏وجود‏ ‏وارد‏ ‏است‏ ‏چه آنوجهي كه ‏مي‏ گفت جمله‏ ‏وانه‏ ‏الخ عطف بضمير مجرور
4
‏ ‏است و چه آنكه مي گفت‏ ‏عطف بمحل آنست وچه‏ ‏آنكه‏ ‏مي گفت حرف جري در جمله معطوف در تقدير است وآن اشكال اينست با اين سه وجه تنها ‏ميتوان‏ دو آيه‏:‏ ‏وانه تعالي‏ ‏جد ربنا‏ ‏الخ‏ ‏و آيه‏ ‏و انه كان يقول مفيهنا علي الله‏ ‏را توجيه كرد واما ‏بقيه‏ آياتي كه كلمه‏ ‏ان‏ ‏در اول آن آمده مانند‏ ‏آيهء‏ ‏و انا ظننا ان لن تقول‏ ‏الخ و آيه‏ ‏وانه كان رجال ‏من‏ الانس‏ ‏الخ و‏ آيهء‏:‏ ‏و انا لمسنا السماء‏.
‏قطعا‏ ‏چاره ساز نيست چون معنا ندارد اجنه بگويند‏ ‏ما‏ ايمان آورديم و ياتصديق كرديم كه گمان كرديم‏ ‏انس‏ ‏و جن‏ ‏عليه خدا دري وري نخواهند گفتو باز ‏معنا‏ ندارد گفته باشند ما ايمان آورديم و تصديق كرديم كه رجالي از انس همواره برجالي از جن پناه‏ ‏ميبردند‏ و يا گفته باشند‏:‏ما ايمان آورديم‏ ‏و تصديق‏ ‏كرديم‏ ‏كه‏ ‏ما بآسمان نزديك شديم وديديم كه ‏چنين‏ و چنان بود‏.‏ پس با آن سه توجيه هيچ دردي دواء نمي شود تنها چاره در همانست كه بعضي ‏ازمفسرين‏ ابراز داشته اند وآن اينستكه اگر دو آيه اول با تقدير‏ ‏گرفتن ايمانو يا تصديق تو جيه نمود‏.
‏بعضي‏ ديگر از مفسرين مفتوح بودن كلمه‏ ‏انه‏ ‏در آيه مورد بحث را اينطوري توجيه كرده اند: كه اين ‏آيه‏ و همه آياتي كه كلمه‏ ‏ان‏ ‏در آغاز آن آمده‏ ‏عطف‏ ‏است بر جمله‏:‏ ‏انه استمع نفر‏ ‏الخ و فساد ‏اين‏ توجيه بر‏ ‏كسي‏ ‏پوشيده‏ ‏نيست‏ ‏براي‏ ‏اينكه‏ ‏در اين صورت بايد بگوييم همه آيات در مقام خبر ‏دادن‏ از مطالبي استكه برسولخدا‏ ‏ص‏ ‏وحي شده كه جني ها چنين و چنان گفتند:‏ ‏قل اوحي الي ‏انه‏ استمع‏ ‏الخ بمردم بگو كه بمن وحي شد كه چند نفر از جنيان بصداي تلاوت قرآن گوش دادند و ‏نزد‏ قوم خود شده‏ ‏گفتند كه چنين و چنان گفتند:كه چنين و چنان شده و نيز بمن وحي شده و نيز ‏بمن‏ وحي شده‏ ‏كه‏ ‏انه جد ربنا‏ ‏كه او پروردگار عظيم ماست و نيز به من وحي شده كه بعضي ‏از‏ سفيهان ما عليه خدا دري وري مي گفت‏.‏ آنوقت اين سوال پيش مي آيد كه كلمه‏ ‏انه‏ ‏و‏ ‏انهم‏ ‏و‏ ‏انا‏ ‏اگر جزء كلام جنيان نبوده و قرآن آنرا زياد كرده كه اين يك زيادي مخل است و نظم كلام را بهم ‏ميزند‏ و اگر جزء گلمات خود جنيان است كه قرآن حكايتش كرده آنوقت رو بر‏ ‏هم‏ ‏ان‏ ‏و ما بعد آن ‏كلام‏ تامي نخواهد بود و بايد چيزي‏ ‏تقدير گرفته شود تا حكايت آ ن صحيح‏ ‏باشد و اگر چيزي تقدير‏ ‏نگيريم‏ عطف شدنش بر جمله‏ ‏ان استمع‏ ‏الخ دردي را دواء‏ ‏نميكند‏ ‏و دقت‏ ‏فرماييد‏ ‏واز اين نكته ‏غفلت‏ نورزيد‏ ‏ساده تر بگوييم كه اگر جنيان گفته بودند‏:‏ ‏ما قرآني عجيب‏ ‏شنيديم كه‏ ‏چنين و ‏چنان‏ بود وخدايتعالي پروردگار عظيم ما است‏ ‏الخ‏ ‏و‏ ‏افراد‏ ‏نادان ما عليه خدا چنين و چنان گفتند