تحقیق جنگ صفین ( ورد)

دسته بندي : دانش آموزی و دانشجویی » دانلود تحقیق
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 5 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏جنگ صفین
‏جنگ صفین از مهمترین نبردهای زمان خلافت ‏امام ‏علی علیه السلام ‏بود که در سال 37 هجری بین آن امام بزرگوار و ‏معاویه بن ابی ‏سفیان ‏در ‏سرزمین صفین ‏که در ناحیه غربی عراق بین ‏رقه ‏و ‏بالس ‏قرار دارد رخ داد، و از همین رو به جنگ ‏صفین شهرت یافت.
‏امام علی علیه السلام در آغاز خلافت، معاویه را که کارگزار ‏حکومت در ‏شام ‏بود، از مقامش عزل فرمود و شخص دیگری را به جای وی منصوب کرد ولی معاویه نپذیرفت و ‏ناحیه شام را تحت قلمرو خود نگه داشت.
‏امیرمؤمنان خلیفه مسلمانان بار دیگر، پس ‏از ‏نبرد جمل‏، ‏جریر ابن عبدالله ‏را برای مذاکره و گرفتن ‏بیعت ‏از معاویه به شام ‏فرستاد، اما معاویه این بار هم تسلیم نشد بلکه به بهانه خونخواهی ‏عثمان ‏سپاه شام را برای مقابله با امام علی علیه السلام آماده ساخت.
‏امیر مؤمنان نیز ‏چون چاره‌ای ندید آماده جنگ شد، با سپاهی عظیم از کوفه حرکت فرمود و در بیابان صفین ‏با معاویه برخورد کرد. و به این ترتیب، نبردی سخت و طولانی بین سپاه عراق و شام ‏درگرفت.
‏پس از چند روز نبرد، سپاه امیرمؤمنان در آستانه پیروزی بود که ‏عمرو بن ‏عاص ‏برای گریختن از شکست، به نقشه‌ی شوم ‏قرآن ‏بر سر نیزه کردن ‏متوسل شد. به این ترتیب، جمع زیادی از سپاه عراق با دیدن این ‏صحنه دست از جنگ کشیدند. سرانجام جنگ صفین با ماجرای ‏حکمیت ‏به پایان رسید و به شکست سپاه امام ‏علی منجر شد
‏جنگ صفین
‏جنگ صفین از مهمترین نبردهای زمان خلافت ‏امام ‏علی علیه السلام ‏بود که در سال 37 هجری بین آن امام بزرگوار و ‏معاویه بن ابی ‏سفیان ‏در ‏سرزمین صفین ‏که در ناحیه غربی عراق بین ‏رقه ‏و ‏بالس ‏قرار دارد رخ داد، و از همین رو به جنگ ‏صفین شهرت یافت.
‏امام علی علیه السلام در آغاز خلافت، معاویه را که کارگزار ‏حکومت در ‏شام ‏بود، از مقامش عزل فرمود و شخص دیگری را به جای وی منصوب کرد ولی معاویه نپذیرفت و ‏ناحیه شام را تحت قلمرو خود نگه داشت.
‏امیرمؤمنان خلیفه مسلمانان بار دیگر، پس ‏از ‏نبرد جمل‏، ‏جریر ابن عبدالله ‏را برای مذاکره و گرفتن ‏بیعت ‏از معاویه به شام ‏فرستاد، اما معاویه این بار هم تسلیم نشد بلکه به بهانه خونخواهی ‏عثمان ‏سپاه شام را برای مقابله با امام علی علیه السلام آماده ساخت.
‏امیر مؤمنان نیز ‏چون چاره‌ای ندید آماده جنگ شد، با سپاهی عظیم از کوفه حرکت فرمود و در بیابان صفین ‏با معاویه برخورد کرد. و به این ترتیب، نبردی سخت و طولانی بین سپاه عراق و شام ‏درگرفت.
‏پس از چند روز نبرد، سپاه امیرمؤمنان در آستانه پیروزی بود که ‏عمرو بن ‏عاص ‏برای گریختن از شکست، به نقشه‌ی شوم ‏قرآن ‏بر سر نیزه کردن ‏متوسل شد. به این ترتیب، جمع زیادی از سپاه عراق با دیدن این ‏صحنه دست از جنگ کشیدند. سرانجام جنگ صفین با ماجرای ‏حکمیت ‏به پایان رسید و به شکست سپاه امام ‏علی منجر شد
.
‏می‌گویند در این جنگ از سپاه نود یا صد و بیست هزار نفری معاویه، ‏چهل و پنج هزار نفر و از سپاه نود یا صد و بیست هزار نفری امام علی علیه السلام ‏بیست و پنج هزار نفر کشته شدند و به این ترتیب، مجموع کشتگان این نبرد به هفتاد یا ‏هفتاد و پنج هزار رسید.
‏جنگ خندق‏
‏
در سال پنجم هجرت ، جنگ خندق واقع شد. ده هزار نفر از سپاه مشرکان مکه براي نابودي اسلام بسوي مدينه حرکت کردند.پيامبر به پيشنهاد سلمان دستورکندن خندق را در اطراف مدينه صادر کرد. سپاه دشمن حدود يک ماه پشت خندق زمين گير شد و نتوانست وارد مدينه شود. سرانجام پنج نفر از قهرمانان نامي دشمن از نقطه باريکي عبور کردند و به ميدان آمدند و مبارز طلبيدند.
" عمروبن عبدود" از جمله آنان و از جنگجويان بي نظير عرب بود که او را با هزار مرد جنگي مي سنجيدند. او‏ با نعره هاي پياپي در برابر صفوف مسلمانان مي باليد و مي خراميد و بانگ بر مي آورد:
" مدعيان بهشت کجا هستند؟ صدايم از فرياد کشيدن گرفت و خسته شدم. آيا کسي نيست که به نبرد با من به ميدان آيد؟
مسلمانان در سکوت فرو رفته بودند. تنها حضرت علي بود که هر بار از پيامبر اجازه مي خواست که به ميدان برود،اما رسول خدا مانع مي شد و مي فرمود:" بنشين ، او عمرو است." سر انجام پيامبر علي را به مقابله با عمرو فرستاد در حالي که زير لب مي فرمود:" تمام اسلام در بربر تمام کفر قرار گرفته است"
وقتي عمرو به علي نگاه کرد، او را کوچک شمرد و حاضر به مبارزه با او نشد و گفت:"
از راهي که آمده اي بازگرد. من دوست ندارم تو کشته شوي، پدرت از دوستان من بود. "علي فرمود:" تو غصه مرگ مرا نخور/ من کشته شوم يا پيروز گردم، در هر دو صورت جايگاهم در بهشت است. ولي تو در هر دو حال در دوزخ خواهي بود.
عمروبن عبدو چون علي را پياده ديد، از اسب فرود آمد و با شمشير خود بر علي تاخت. علي (ع) ضربت او را با سپر دفع نمود ولي سرش مجروح شد. اما م فرصت را غنيمت شمرد و با ضربتي محکم بر پاهاي عمرو زد و او را نقش زمين ساخت. وقتي پهلوان شکست خورده عرب بر زمين غلطيد، بر روي علي آب دهان انداخت. در اين حال امام از کشتن او منصرف شد واز او فاصله گرفت. عبدو پرسيد که چرا مرا نمي کشي؟ حضرت علي پاسخ داد:" من براي خدا شمشير مي زنم . چون تو برروي من آب دهان انداختي ، خشمگين شدم پس صبر کردم تا خشمم فرو نشيند تا کشتن تو به خاطر هواي نفس نباشد، بلکه فقط براي رضاي خدا باشد."
پيامبر در اين باره مي فرمايند:
" ارزش شمشير ي که علي در روز خندق بر دشمن فرود آورد، از عبادت جن و انس برتر است."
و سپس افزودند:" زيرا با کشته شدن عمروبن عبدو به همه خانه هاي مشرکان ذلت و خواري وارد گرديد و به همه خانه هاي م
‏سلمانان، عزت و شکوه وارد شد."